Tijdmachine
Er was heel wat gezoem en heel wat rook. Zomaar uit het niets. Zoemen en rook uit het niets ben ik niet gewoon, maar wat met een plop opeens midden in mijn bureau stond nog minder. Een zilverglanzende kabine. Een lift zo uit zijn liftschacht geplukt, hier vlak voor mijn bureau. Ik wuif de rook weg en schuif mijn bureaustoel wat naar achter. Aan het blinkende gevaartje hangt een kaartje van Zwever

"Met deze tijdmachine kan je door de tijd reizen. Terug in de tijd of juist vooruit in de tijd of je kan het ietsje dichter bij huis houden. Gebruik je fantasie en je zal niet weten wat je overkomt. Het enige nadeel is dat de tijdmachine een keuzemenu heeft. Kies er één uit en laat de tijdmachine je erheen brengen. Natuurlijk verwacht ik een uitgebreid verslag.

Na je reis moet je een nieuwe bestemming aan dit lijstje toevoegen:
-Naar de planeet Mars
-Naar de Middeleeuwen
-Naar het jaar 3004
-Een weekje geleden
-Naar het Sprookjesbos
-Naar Zweinstein Hogeschool voor Hekserij en Hocus Pocus
-Naar het Paradijs
-Naar de IJstijd
-Naar de Ming Dynasie
-Naar Woodstock 1969

Kies nu een bestemming, ga in de tijdsmachine staan, wacht tot je *plop* hoort en geniet."

Ik ga in de machine staan en bestudeer het menu. Waar wil ik heen. Ik loop met mijn vinger het rijtje af. "Laat ik mezelf eens verrassen", denk ik en laat het wieltje met mijn ogen dicht rondjes ratelen en wacht af ... .
Plots produceert het gevaarte een zoemend geluid. De kabine begint te trillen en voel ik duizende kriebels langs mijn ruggegraat lopen.
*plop*
Ik open één oog en kijk naar buiten. "Waar ben ik?", mompel ik zachtjes. Voorzichtig stap ik uit de kabine. Het ziet er op het eerste zicht allemaal normaal uit. Groen gras, bomen en een blauwe lucht. Achter me hoor ik een bliepje. "Wanneer wenst u terug te keren?", licht een rood schermpje op. Ik laat mijn vinger boven het toetsenbord zweven en zie uit mijn ooghoeken maandag blinken. Maandag dan maar ... . Ik druk de toets in en met een plop is de tijdsmachine verdwenen.

Smul?
"Wat is dit?". Ik prik met mijn vork in het onherkenbare goedje en trek een vies gezicht. Bovenop mijn salade ligt een hoopje ondefinieerbaar bruin iets.
"Gewoon vlees", antwoordt hij tussen twee happen door.
Ik draai een brokje om en bestudeer wat er op mijn bord ligt. Het is paarsbruin. Een ovaaltje in twee gesneden en aan de onderkant lopen witte sliertjes uit het brokje.
"Niets gewoon. Gewoon vlees ziet er lekker uit. Dit is ranzig."
Naast me steekt lief aarzelend een hap in zijn mond.
Mijn vader kijkt op van zijn bord. "Hij eet het toch ook?"
"Dat is geen referentie. Ik steek dit niet in mijn mond voor ik weet wat het is en hoe raadselachtiger je er over doet, hoe zekerder ik ben dat ik niet wil eten."
Lief kijkt me aan. "Met wat mosterd is het niet zo slecht."
"Het is gewoon vlees, zus", maant mijn vader me aan. "Proef nu eens."
Ik schuif het bordje voor me uit. "Neen, dit eet ik niet." Ik vis de partjes tomaat uit de sla en laat de rest staan.

"Wat was het nu", vraag ik terwijl de ober zonder verpinken mijn bord wegneemt.
"Een salade met confijte kippemaagjes."
"Ik wist het", murmel ik. "Gewoon vlees is nooit gewoon vlees, bij jou. Je wilde me slachtafval laten eten."
Naast me wordt lief een tikje witter.

hallo hallo
Tijdens al die surfrondjes, achter al die lettertjes en layouts. Ik vraag het me vaak af: wie zijn jullie? Welk gezicht hoort erbij, welke stem en welke persoon? Ik wil u best wel leren kennen!
Wederzijds? Kom dan ook naar de weblogmeeting op poten gezet door Dominiek. Gewoon een balletje werpen, praatje doen, vleesje grillen en stapje in het nachtleven zetten.

bel.blog.meeting