10, 9, 8, 7, ....
Mijn plantjes zijn al weg, mijn te klasseren documenten hebben hun plekje gekregen, de afwezigheidsassistent op Outlook is ingesteld, de prullenbak geleegd, mijn schoudertas gevuld. In mijn agenda blinken geen vergaderingen of afspraken meer, ... . Ik heb de ramen goed afgesloten, mijn laatste werkjes opgeknapt. En nu tel ik de laatste minuten af, want nog een half uur en ik ben officieel in vakantie tot en met 5 augustus. Je zou voor minder je pesthumeur kwijtraken.

Heel even
Knijp je ogen toe, sla de volgende regels snel over ....
- het regent
- we gaan dit jaar niet op reis
- het regent
- ik heb thuis nog heel wat werk voor de boeg
- het regent
- morgen begint mijn verlof, maar ze voorspellen al voor de rest van de week slecht weer
- het regent
- automobilisten rijden je van het fietspad
- het regent
- mijn fiets is toe aan palliatieve zorgen
- het regent
- mijn arm doet pijn
- ik heb een pesthumeur

Zo .... dat is er uit. Doe maar je ogen weer open.

Acrobaat
Ze balanceerde op haar eenwielertje. Ze was bang. Dat zag je zo, Haar mond opengesperd en grote ogen. Angstvallig gefixeerd op de gouden bal in haar hand. Het trucje moest lukken. Voorzichtig mikte ze hem omhoog en ving hem weer op. Er klonk applaus. Wat zelfzekerder gooide ze de bal nu met een mooie boog van de ene hand in de andere. Nog meer applaus.
Uit haar ooghoeken zag ze het slappe koord. Vanboven af kreeg ze een stokje om haar evenwicht te bewaren. Voorzichtig fietste ze de plank op en waagde zich op het koord. Feilloos bereikte ze de overkant. Het publiek juichte. Ze fietste de plank af, maakte een buiging en viel toen als een lappenpop ineen. De poppenspeler hing haar netjes terug aan haar haakje.