Zondagmiddaggevoel
De zondagmiddag is het niet zo druk in de bioscoop, .... dachten we. Beteuterd kijken we naar de rode knipperende woordjes. "Volzet" blinkt het naast de drie zalen "Finding Nemo".
"Om vijf uur dan maar?", halen we onze schouders op en kopen alvast kaartjes.
We wandelen door de stille stad op zoek naar een caféetje waar we terecht kunnen. Een studentenstad is de zondagmiddag uitgestorven, .... dat weten we nu ook.
Na een uur vouwen we onze handen om een warme kop koffie en we praten. Over alles en over niets. We lachen en zwijgen, genieten van deze zondag. Wrijven onze rode wangen en gloeiende oren weer wakker en warm. En we wachten. Wachten tot we ons in de zachte bioscoopstoel kunnen ploffen. We genieten. Van Nemo, Dory en de afkickende Bruce. We lachen en schrikken. We kijken af en toe naar elkaar. "Vind jij het ook leuk?!"
We praten uitbundig na terwijl we naar de auto lopen en naar huis rijden. Over de wreedheid van diepzeeduiken en aquariums. Over expressieve sardientjes en akelige kwallen.
We eten pizza en frietjes en vertellen flauwe moppen. Ik warm me aan dit zondagmiddaggevoel en sluit maandag nog enkele uren buiten.
zondag 30 november 2003
zaterdag 29 november 2003
Stoer
Hij beende met grote stappen door de kamer.
"Waar wil je ons", vroeg hij aan de fotografe terwijl hij vier biertjes op de tafel plantte.
Ze liet haar blik door de kamer dwalen. Over de bloemetjesgordijnen, de kanten tafelkleedjes, de geurkaarsen en de patchworkplaid.
Hij volgde haar blik en kuchte even. Ongemakkelijk op en neer wiebelend speelde hij met zijn gouden schakelketting.
Een fijn lachje speelde om haar mond toen ze de kast in het oog kreeg. De kaars in de vorm van een beertje, een poppetje in Spaanse klederdracht, 2 Anne Geddes-kaartjes en andere prullerij.
"Voor die kast daar. Is dat goed?", vroeg ze liefjes.
Zijn glimlach verstarde.
"Eén momentje", murmelde hij en veegde de kaars, het poppetje en de kaartjes met één armbeweging op de grond. Eén verdwaald tafelkleedje bleef eenzaam bovenop de kast liggen.
"Shoot!", lachte hij opnieuw breed en hief zijn glas op naar de camera.
Hij beende met grote stappen door de kamer.
"Waar wil je ons", vroeg hij aan de fotografe terwijl hij vier biertjes op de tafel plantte.
Ze liet haar blik door de kamer dwalen. Over de bloemetjesgordijnen, de kanten tafelkleedjes, de geurkaarsen en de patchworkplaid.
Hij volgde haar blik en kuchte even. Ongemakkelijk op en neer wiebelend speelde hij met zijn gouden schakelketting.
Een fijn lachje speelde om haar mond toen ze de kast in het oog kreeg. De kaars in de vorm van een beertje, een poppetje in Spaanse klederdracht, 2 Anne Geddes-kaartjes en andere prullerij.
"Voor die kast daar. Is dat goed?", vroeg ze liefjes.
Zijn glimlach verstarde.
"Eén momentje", murmelde hij en veegde de kaars, het poppetje en de kaartjes met één armbeweging op de grond. Eén verdwaald tafelkleedje bleef eenzaam bovenop de kast liggen.
"Shoot!", lachte hij opnieuw breed en hief zijn glas op naar de camera.
Abonneren op:
Posts (Atom)