Soldenkoorts
Ze liep de winkel niet binnen, neen, ze schreed de winkel binnen met een man en dochtertje in haar kielzog, net alsof ze juist uit een modemagazine gestapt kwam. Tot in de puntjes gehuld volgens de laatste mode knikte ze naar de man: "Jozef, je weet wat je moet doen!" en gebaarde met haar kin naar de lange wachtrij voor de pashokjes. De man slofte gedwee naar de rij, aan elke hand vijf zakken barstensvol kleren, terwijl zij door de winkel liep.
In een duidelijk berekend schema doorliep ze de rekken, schoof ze rijen hemdjes en broeken resoluut aan de kant, tot ze haar gewenste maat vond.
"Ongeloofelijk hoe mensen zo'n bende kunnen maken", zuchtte ze terwijl ze naar een hoop T-shirtjes keek en keilde en rood exemplaar bovenop de berg. In haar armen torste ze ondertussen zelf een onoverzienbare berg rokken, bloesjes, truitjes, broeken, .... .
Het dochtertje drentelde ondertussen stil achter haar aan. Stilletjes. Tot ze een stap naar achter deed en zo haar dochter omver liep. Het meisje viel achterover en knalde met haar hoofd tegen één van de tafeltjes die in het midden van de winkel stond. Duidelijk geërgerd door het gekrijs riep ze naar haar man in de wachtrij. "Jozef, wil je wel eens dat kind in de gaten houden!" en drapeerde ze nog een blauw truitje bovenop de stapel.
maandag 5 januari 2004
zaterdag 3 januari 2004
Kat-log
"Neen, niet weer!", hoor ik haar denken als ik naar het zitkussen bij de verwarming loop.
"Ik lag hier eerst en jij neemt trouwens te veel plaats in." Ze rolt zich in een nog kleiner bolletje op, vouwt haar pootje over haar kopje en knijpt haar ogen stijf dicht.
Ik pak haar op, leg haar in haar mandje en knuffel me op het kussen tegen de verwarming
"Denk maar niet je je zin zal krijgen omdat je groter bent." Ze krult haar staart, springt in de zetel en nestelt zich op manlief's buik. Met kleine oogjes kijkt ze me aan.
Ik klop op het kussen: "Er is nog plaats genoeg voor zo'n kleine poes als jij." Maar ze draait zich opnieuw in een bolletje en blijft me tussen haar pootjes in de gaten houden.
Even later sta ik op en loop naar de keuken. In een oogwenk sprint Wiebe van manlief's buik over het tapijt naar het zitkussen. Als ik terugkom ligt ze opnieuw in een bolletje, haar klauwtjes stevig in de stof verankerd.
"Krijg me nu nog maar eens weg!"
"Neen, niet weer!", hoor ik haar denken als ik naar het zitkussen bij de verwarming loop.
"Ik lag hier eerst en jij neemt trouwens te veel plaats in." Ze rolt zich in een nog kleiner bolletje op, vouwt haar pootje over haar kopje en knijpt haar ogen stijf dicht.
Ik pak haar op, leg haar in haar mandje en knuffel me op het kussen tegen de verwarming
"Denk maar niet je je zin zal krijgen omdat je groter bent." Ze krult haar staart, springt in de zetel en nestelt zich op manlief's buik. Met kleine oogjes kijkt ze me aan.
Ik klop op het kussen: "Er is nog plaats genoeg voor zo'n kleine poes als jij." Maar ze draait zich opnieuw in een bolletje en blijft me tussen haar pootjes in de gaten houden.
Even later sta ik op en loop naar de keuken. In een oogwenk sprint Wiebe van manlief's buik over het tapijt naar het zitkussen. Als ik terugkom ligt ze opnieuw in een bolletje, haar klauwtjes stevig in de stof verankerd.
"Krijg me nu nog maar eens weg!"
Abonneren op:
Posts (Atom)