Mwa
Het werd hoog tijd vond ik zelf. Altijd geven, geven, geven maar nooit eens krijgen.
En het is niet dat we elkaar niet graag zien. Want kort van stof is hij nog wel, maar ik zie nu al aan zijn ogen dat hij mij ook heel leuk vind. En toch liet het maar op zich wachten. Bijna veertien maanden. Wat ik ook deed om het uit te lokken. Knuffelen, vleien, kriebelen. De eerste zoen hield hij angstvallig op zijn lippen verborgen.
Tot ik tijdens het aankleden/kriebelen een hoofdje tegen mijn schouder voel. Ik kijk in twee pinkelende oogjes en plots voel ik hoe nietmeerzoKleineMan heel gedecideerd, lipjes opeen tegen mijn wang smakt met het bijhorende mwa-geluidje.

De beste eerste zoen ooit.

Blij op weg naar het werk

This is how it works
You're young until you're not
You love until you don't
You try until you can't
You laugh until you cry
You cry until you laugh
And everyone must breathe
Until their dying breath
(Regina Spector - On te radio)

Eiland
Ik zit op een eiland tussen lege bureau's. Slechts een ijle verbindingslijn met de enige collega ook niet in verlof in het andere centrum.
De koffie pruttelt enkel voor mij.
De telefoon zwijgt, de deur blijft gesloten.

Er is geen betere manier om zacht uit de vakantiesfeer terug in het werk te glijden. Ik werk me door teksten, slurp koffie en omring me met foto's waarop een Lief met nietmeerzoKleineMan op zijn schouders stralend glimlachend door de branding hotst.
En natuurlijk is er ook *klik* op het maximum dat mijn laptopje kan uitbrullen.

Ik ben tenslotte de enige levende ziel op dit bureau-eilandje.