Oneerlijk
In de hoek van de kamer wreef hij over zijn zere plekken. Hij voelde zich onbegrepen. Hij deed toch ook maar gewoon zijn werk. Elke minuut zorgvuldig bijhouden. Aftellen, tot op de seconde juist. En dan zachtjes ... .
Neen, ze snapten het niet. Ze wisten niet wat het is om daar heel de tijd te staan, hoe vermoeiend het kan zijn. Dat hij moest blijven tellen. Elke minuut, elke seconde. En wat krijg je dan terug? Je wordt van je vaste plekje gerukt en naar de hoek van de kamer geslingerd. Omdat je zou zwijgen. Terwijl je enkel datgene doet waar je voor gemaakt bent. Radiowekker zijn is geen leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten