Laatste maand...
Elke morgen moet ik mezelf steeds een beetje meer bij elkaar puzzelen.
'Hoofd ... armen ... benen ... niets vergeten?
Elke morgen ben ik steeds een klein beetje minder van mezelf.
Slaap is me niet meer gegund wanneer ik er aan toe ben, wel wanneer een kleine eilandbewoner armpjes en beentjes in bedwang houdt.
En zo tel ik af naar een dag die ergens wel in vet omcirkeld moet staan, maar mij hebben ze de juiste datum nog niet laten weten.
Ik verlang ernaar om m'n lijf weer voor mezelf te hebben en elke dag komt dat verlangen een heel klein beetje dichter in de buurt van het verlangen om Kleine Stamper voor het eerst de pink te schudden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten