Hoest en Kuch enzomeer
Het begon met de klank die aan de linkerkant begon weg te vallen. Daarna opgezette klieren die al mijn eten als schuurpapier deden aanvoelen. Lief kampeert ondertussen al twee nachten op de bank omdat ik hem constant wakker hoest.
Ellendig dus,
tot voor kort enkel 's morgens tot een pijnstiller wat licht op de dag werpt. Maar nu dus Ellendig, met hoofdletter, de hele dag door. Zo Ellendig dat Jaspers kinderarts na kleine longetjes en keeltjes, voorstelde om ook eens mij onder handen te nemen.
Ellendig genoeg om in de zetel te hangen, deken tot onder de kin en een boek binnen handbereik, maar geen zin om te lezen.
Gelukkig nog genoeg op de wereld om tot in de toppen van mijn tenen te genieten van warme soep die aangereikt wordt en een 'Neen, blijf maar liggen. Ik zal die strijk wel wegwerken.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten