Zen
Mijn virtuele prullenbak barstte uit zijn voegen. Eén klik in de mappenboom van mijn mailbox was voldoende om me te bedelven onder de digitale versie van duizenden papierpropjes.
Van de allereerste gewiste testmail over honderden spamberichten tot agenda’s van teamvergaderingen die al lang tot een ver verleden behoren. Ik kon ze feilloos opsporen in de krochten van mijn mailprullenbak.
Tot de ICT-verantwoordelijke – de Niecy Nash van de organisatie – paal en perk stelde aan het rekvermogen van mijn mailbox.
Alle verzonden items, alle concepten, mijn complete prullenbak gingen de dieperik in.
‘Veel beter!’, besloot hij terwijl ik verweesd staarde naar de drie mapjes die had weten te redden.
‘Straalt dit geen ‘zen’ uit?
Als ‘zen’ aanvoelt als een kloppend hart in de keel omdat mijn complete mailcorrespondentie - goed voor vier jaar en evenveel lieve, onbenullige opmerkingen - in het digitale niets gekieperd werd? Wanneer het zweet me uitbreekt als ik bedenk hoeveel ‘opzetten tot’ in rook zijn opgegaan.
Ja, dan voel ik mij uiterst zen op dit moment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten