Herinneringen
Hij was drie weken groot. En keer op keer leek hij bij het horen van mijn hartslag terug in het bolletje te plooien dat zo kort geleden nog de hele wereld voor hem leek.
Ik heb gedanst met hem. Uren en uren aan een stuk. Steeds meer op dit liedje. Soms met tranen op mijn wangen. Soms met een grijns van oor tot oor. Vaak heb ik hem zo in slaap gedanst. Af en toe vielen ook mijn ogen toe. Samen keken we hoe de regen de krulwilg in de tuin geselde. Hoe de zon een dansende straal stofjes tevoorschijn toverde.
Hij en ik zijn onlosmakelijk verbonden in dit liedje. Noem het ons liedje. Zelfs nu hij zich zijn bolletje alleen nog maar 's nachts lijkt te herinneren wanneer een nachtmerrie te echt is voor een KleineMan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten