maandag 1 februari 2010

11

Elf.

Dat is een één en nog een één. En dan het woordje 'jaren'.
Zo lang zijn we haar al kwijt.
Elf, dat is lang.
Soms voelt het alsof er nog een nul bij moet.
110 jaren.
Soms voelt het alsof de jaren slechts dagen zijn.
11 dagen.
Soms vergeet ik dat ze er niet meer is. Sta ik met de telefoon in mijn handen om haar te bellen.
Soms ben ik haar helemaal kwijt in mijn hoofd. Moet ik een foto opzoeken om haar trekken weer in mijn geheugen te prenten.

Elf. Dat het na een één en nog een één nog altijd zo'n pijn kan doen.

Geen opmerkingen: