Kruimel

Lente + 1

Tien en nog wat waren we. Het pruttelen van de koffiezet viel stil. We duwden een stoel tegen het aanrecht en balanceerden er samen op. GroteKleineBroer hield de tas vast, ik schonk voorzichtig de koffie in. En dan trokken we naar boven. Hij met een suikerklontje en lepel in zijn hand. Ik, ogen vast op de koffietas die veel te vol was. Met een ‘happy birthday’ op onze lippen vielen we de kamer binnen. En elk jaar lag ze met dichtgeknepen ogen om dan verrast wakker te worden.
Het koffiespoor op de trap vond ze nooit erg. Dat de koffie (veertien schepjes op een half kannetje) waarschijnlijk niet drinkbaar was, ook niet. Noch het feit dat er altijd een restje op het dekbed eindigde.
Daar dacht ik aan, vanmorgen. De Senseo stopte met pruttelen en tegen het aanrecht geleund dronk ik mijn koffie. In mijn hoofd neuriede ik ‘Happy Birthday’. Misschien heeft ze het gehoord.