maandag 12 december 2011

Stil

Het is niet al stof, gruis en kinderen in mijn leven, zoals hieronder wel zou durven blijken. Het is een groot deel. Zo groot dat - tegen dat de kroost in bed en het stof en gruis weggedweild en opgepoetst zijn - ik me 's avonds eigenlijk alleen maar op ons zetel/bed wil laten vallen en slapen. Een beetje tijdsverspilling van die twee uur per dag dat ik mijn eigen gedacht kan doen.
En toen dacht ik terug aan dit. (Voor het geval u het zich afvraagt. Ja, ik heb die bewuste alinea ingelijst, in het klein in één van mijn notaboeken).
Ik doopte KleineVent's slaapkamer/nu tijdelijk keuken om tot mijn werkplek. Ik eiste Lief's Ipod op en installeerde mijn playlists erop. En ik laat me leiden door de muziek. Norah Jones is de ideale kompaan om te schrijven aan dat wat ooit iets moet worden. Ozark Henry neuriet op de achtergrond terwijl ik stoei met papier, naald en draad. Adele is mijn vriendin wanneer ik mijn plannetje bezig ben en zo zijn de avonden weer een heel klein beetje van mezelf.

Geen opmerkingen: