Kruimel

Het betere werk

Na twee weken vakantie zit ons huis weer nokkensvol mannetjes. En in tegenstelling tot al de mannetjes die al door de deur kwamen, zie ik deze tot nu toe het liefste komen. Deze mannetjes komen zonder hoge kranen, kleine kraantjes en drilboren. Deze mannetjes brengen geen container mee in hun kielzog waarin zowat alles behalve de muren van ons huis verdween.
Ze laten de tuin niet verdwijnen in twee grote kraters of veranderen ramen in blinkende hoopjes scherven.
De mannetjes van deze fase brengen plankjes mee, die ze timmergewijs transformeren tot een heuse achtergevel. Ze brengen deuren mee. Ze schieten de laatste nagel in een afgewerkt plafond op het moment dat je met boodschappen en kinderen de gang binnenvalt. Ze tekenen plannetjes op de muren die me doen dromen. Hier een stopcontact en daar een lamp.
Ze brengen materialen binnen die hier ook zullen blijven. Ze boetseren met tegels, hout, plaaster en maken van het lege gat weer een huis. Het lege gat wordt weer huis.
Jammer genoeg maken ze wel net zoveel stof als hun voorgangers. Stof waar ze grote stappen maat 45 in achterlaten. En waar ik 's avonds, bij het kale licht van één peertje (het lichtmannetje moet nog komen), een patroon in probeer te zoeken.

Het stof laat ik vrolijk liggen. Morgen komt er nog meer bij en binnen enkele weken poets ik het allemaal in één moeite weg.
Want daar, ergens onder het stof, ligt hij.
De eindmeet.