Ont-haasten
Twee kleine bloemetjes piepten tussen haar krullen uit. Haar tenen wriemelden in de lederen sandalen. Tientallen zilveren armbandjes rinkelden aan haar armen. Rustig en ontspannen zat ze op de trappen. Kijkend naar de mensen die voorbij liepen. Iedereen nam ze in zich op. Uit haar rugzak piepte een dik boek, zichtbaar kapotgelezen. Ze had geen haast, geen plannen. Ze keek genietend rond.
Wat verder liep een meisje gehaast door de menigte. Ze slalomde ongeduldig door het volk. Binnenmonds vloekend op iedereen die haar in de weg liep. De schoudertas woog zichtbaar door. Ze prevelde voor zich uit. Toen ze het meisje op de trappen in de gaten kreeg zuchte ze onwillekeurig. Even kruisten hun blikken en toen snelde ze weer door. Naar de volgende opdracht.
Ik had zin om ook op de trappen te zitten, genieten van de zon, me te ontspannen en de mensen die voorbijliepen in me op te nemen, maar mij zat een deadline op de hielen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten