Zeefjeshoofd
"En dat is .............. ." Ik zoek koortsachtig naar de naam van de vriendelijke jongen die voor me staat. Mijn collega kijkt me vragend aan. "Dat is J.", roep ik blij als ik de naam weer aantref in een hoekje van mijn geheugen.
Het overkomt me meer en meer de laatste tijd. Vergeten! Domweg alles vergeten! "Er zit een feitenmonstertje in mijn hoofd", lach ik vaak. Een klein, groen wezentje dat alle feitjes, weetjes, namen, telefoonnummers en afspraken smakelijk oppeuzeld en niets meer voor mij overlaat. In het begin hadden we een goede verstandhouding. Hij peuzelde enkel de feitjes die ik niet zo hard nodig had. Zoals wie mijn juf was in het eerste kleutertje, de liedjes die ik leerde zingen in de jeugdbeweging, waar we in '85 op reis waren. Kleine leuke hebbeweetjes, maar niet levensnoodzakelijk.
Maar nu begint die gulzige veelvraat ook aan belangrijke informatie te knabbelen. Afspraken op het werk, verjaardagen, pincodes, namen van collega's, .... . Hij is niet te stoppen.
Iemand een remedie? Anders ben ik verplicht om nu post-itjes op mijn hoofd plakken. Om zeker te zijn dat ik niets meer vergeet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten