Spitsbroeder
Het voelde een beetje als dat nieuwe schooljaar toen mijn beste vriendin naar een andere school gegaan was. In die grote zaal vol bekende mensen miste ik hem toch een beetje. Mijn collega die een maatje werd. De maandelijkse afspraak in Brussel leek opnieuw een beetje dreigend. Alleen op trein en bus. Geen vaste buur meer die weet hoe ik mijn koffie drink. Geen stoel meer voor hem vrijhouden. Geen stille grappen en grollen meer als het wat minder boeiend word.
Ik zeg iedereen goeiedag en schuif door naar een lege stoel. Iedereen babbelt rustig verder en ik voel me onwillekeurig een heel klein beetje alleen. Ik neem wat koffie en denk aan mijn maatje. Hoe zou het met hem gaan in zijn nieuwe job?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten