Neen
Een maand lang pronkt en prijkt hij al. Kijk eens naar mijn kleurschakeringen, naar het mooie geel, bruin en rood. Kijk eens hoe prachtig ik ze in elkaar laat overvloeiien?
De boom in de binnentuin strekt zijn takken naar alle richtingen uit. Laag naar de grond zodat hij je schouder streelt als je voorbijfietst. Hoog naar de zon, reikend naar de hemel. Hij draait zijn takken in de laatste zonnestralen, laat het licht spelen over zijn honderden kleine blaadjes. Hij is prachtig.
Maar vandaag staat ie er een beetje bang bij, trekt zijn takken in en wacht angstvallig af. Een paar meter verder is de tuinman aan het werk. Snoeien. Zometeen zet hij de zaag in zijn takken tot er niets meer overblijft dan een stompje boom.
Zou ik het durven vragen? "Tuinman, laat me nog even genieten van zijn herfsttooi?!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten