Sip
Op het moment dat het zoemgeluid wegsterft gris ik mijn afdruk uit de printer. Mijn ogen snellen over de letters. Hoe verder ik kom hoe dieper ik mijn schouders zakken. Met een potlood kruis ik aan, streep ik door. Niet leuk genoeg, betuttelend, stom uitgedrukt.
Mijn eigen verdict is bikkelhard.
"Als je iedere keer zo hard struikelt over elke komma, punt of uitroepteken zal je nooit verder raken", maan ik mezelf boos aan, maar ondertussen streep en kruis ik verbeten verder.
Ik kan niet lief zijn voor mijn eigen schrijfsels vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten