Schittering
Natte koude stipjes prikten in mijn nek toen ik mijn fietsslot probeerde los te klikken. Toen ik opkeek zag ik duizenden flinterdunne sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelen. Eventjes werd het heel stil. Ik stond stil en keek naar boven. Probeerde de dans van één enkel vlokje te volgen. Vanaf het moment dat ik er eentje in het oog kreeg tot ie op de grond samensmolt met zijn andere gevallen soortgenootjes.
De sneeuw vormde geen zachte witte winterdeken. Ze leek even het landschap zacht te willen strelen om dan te verdwijnen. Enkele sneeuwvlokken nestelden zich op mijn jas. De hele rit lang lichtten ze in de straatlantaarns op als kleine diamanten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten