01.02.1999
Vandaag, zes jaar.
Ik lig op mijn rug in bed. Kijk naar het plafond, naar de vage stralen van de straatverlichting die door de kamer spelen.
Eigenlijk wil ik roepen. Jou roepen. Gillen dat het verstoppertje-spelen lang genoeg geduurd heeft. Roepen dat je uit je schuilplaats moet komen. Luid schreeuwen dat ik het niet meer leuk vind. Dat ik niet meer wil zoeken. Mijn longen aan flarden schreeuwen, in de hoop dat je me hoort.
Ik wil je terug, hier bij ons.
Maar ik mag roepen zoveel ik wil....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten