Kruimel

'Ze komt net uit bad', hoor ik Lief zeggen in de gang. Ik zit tegen de verwarming op mijn rode zitkussen, een oude slobberpyjama en mijn natte haren in een handdoek gewikkeld.
'Geen probleem', antwoordt de vaag bekende stem en zijn stappen klossen de woonkamer binnen.
'Goeieavond, fris gewassen zie ik!' Vlak bij de zetel staat de freelancer die al vier maal vroeg of hij bij ons niets kon doen. Nu - om 21u30 - vraagt hij het voor de vijfde keer.
'Het spijt me Henk. Ik heb je gegevens doorgespeeld aan de verantwoordelijk. Zij zou contact met jou opnemen.'
Hij laat zich in de zetel zakken. Pijnlijk bewust van mijn oude slobberpyjama en natte haren in een handdoek sta ik recht en loop naar de deur.
'Ik vraag het haar morgen nog eens.'
'Oké, bedankt.' Hij nestelt zich dieper in de zetel. 'Jullie wonen mooi hier. Was er veel werk aan het huis?'
Lief komt naast me staan en werpt me een hoe-krijg-ik-die-buiten-blik toe. We blijven rechtstaan en antwoorden kort. Maar Henk is van het koppige type met een onuitputbare voorraad aan vragen-om-het-gesprek-op-gang-te-houden.
Een half uur later kan Lief eindelijk de deur achter hem dichtslaan. Wat hem betreft zijn de freelance-kansen voor Henk verkeken.

'Een wit broodje, graag', bestel ik de volgende morgen bij de bakker. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en overloop in gedachten de dag die voor me ligt.
'Goeiemorgen. Lekker geslapen?' toetert een nu pijnlijk bekende stem in mijn oren.
Ik draai me om en merk Henks brede glimlach naast me op.
Als ik niet op mijn broodje had moeten wachten, was ik zo de bakkerij uitgelopen.
'Goed geslapen. Dankje.'