Halfweg
Ons nieuwe bed wordt meer en meer mijn lievelingsplekje, ook om tv te kijken. Een verstelbaar hoofd-en voeteinde, dat kan de zetel beneden mij niet bieden. Een deken die ik tot onder m'n kin kan optrekken, dat lukt in de zetel ook wel maar bijna onmiddellijk moet ik die delen met twee katten. Na 21u verhuis ik dus steeds vaker naar boven om te lezen of tv te kijken.
Gisteren schoot ik na de Parelvissers mijn slaap T-shirt aan en nestelde me helemaal in. Net op tijd voor de begingeneriek van Witse lag elk kussen zoals het moest liggen, was ik helemaal ingeduffeld door het dekbed. Kortom, een behaaglijk nestje zoals het hoort.
Jammer genoeg heeft al die behaaglijkheid ook één groot nadeel. Ik lig lekker. Ik lig zodanig lekker en m'n oogleden worden zwaar.
'Ik sluit eventjes m'n ogen', denk ik dan en luister naar de conversaties. Ik kijk niet langer tv. Ik luister tv ... denk ik.
Wanneer ik weer wakker schiet neemt Frank Raes afscheid van de kijker en zit Studio 1 erop. Voor de vierde week op rij weet ik weer niet of Witse de dader kon te pakken krijgen, of zelfs wie de dader is.
Iemand?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten