Klein geluk #...
'De bel!'
'Waat?'
'De beeel!'
'Wat zeg je? '
'De bee-heel ging!'
Lief's witbestuifde hoofd wringt zich door de laag plastic waar hij het deurgat dichtplakte om zo de rest van het huis stofvrij te houden. De schuurmachine gaat even uit.
'Ik hoorde niets.'
'Ga toch maar even kijken' en het monotome gezoem trilt weer door de muren heen.
Het gezicht dat hoort bij de persoon die aanbelde gaat schuil achter een grote bos gele tulpen. Ze wil gewoon even 'hallo' zeggen, Dikke Buik een aai geven en ons proficiat wensen. Neen, ze hoeft niets om te drinken, komt echt niet binnen, geen tijd, geen tijd, echt geen tijd. Wel tulpen, om haar gelukwensen te laten nazinderen in de vorm van een kleurige bos lente.
Vijf minuten, langer duurde het niet. Maar ik geniet nog lang na, telkens wanneer ik de gele tulpenkopjes zie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten