Vanuit de cocon die zwangerschapsverlof heet #2
'Neen, nu doet ie het weer', roep ik naar Lief.
En niet roepen als in: ‘Kijk, kijk vlug. Hoe leuk.’
Neen, roepen als in: ‘Dit is mij een beetje te griezelig om leuk te zijn.’
Kleine Stampers nieuwe favoriete spelletje dat de hele avond kan doorgaan:
Pook één van je ledematen herhaaldelijk naar boven en wieg dan van links naar rechts om dan te verdwijnen en twintig centimeter verder opnieuw op te duiken voor een volgend rondedansje.
Of hoe ik het ervaar:
Opeens verschijnt er links naast mijn navel ‘iets’ ter grootte van een golfballetje en dat ‘iets’ surft vrolijk over de hele linkerkant van mijn buik.
Ik ben er nog niet uit of ik dat wel zal missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten