Het leven van Pi
Het boek was me al enkele keren - al dan niet virtueel - onder mijn neus geduwd. Dit!Moet! Je! Lezen!
Ik woog het boek verschillende keren in mijn handen: een verhaal over een jongen die 200-en nog wat dagen samen met een hoop dieren in een sloep zit?
Maar toen ik in de bib een nieuwe stapel leesvoer voor de komende maand verzamelde
nam ik het toch mee. Om het vier weken te laten verstoffen op de boekenmand en ongelezen terug in te leveren, dacht ik.
Waar het verhaal me vastgegrepen heeft, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat er deze week bijzonder weinig in huis gebeurt. Wanneer Jasper eet, wanneer Jasper slaapt dobber ik mee met Pi. Tot het plots vijf uur is. Lief zegt niets wanneer hij de was opplooit, de tafel afruimt en de afwas van gisteren wegsopt. Ik duik nog dieper weg tussen de pagina's en voel me tot mijn grote verbazing zelfs niet een tikkeltje schuldig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten