...
Ik speur en zoek en puur de hele dag. Ik hou de hele dag mijn ogen en oren open, er vast van overtuigd dat ik zo opeens over een ideetje voor een stukje zal struikelen. En heel soms zie ik iets waarvan ik denk, daar kan ik iets mee. Zoals gisteren toen ik helemaal in gedachten verzonken plots een gerimpelde hand van achter een gordijn zag verschijnen die eindeloos de vensterbank op en neer afstofte. Maar eenmaal voor het computerscherm blijft het ook bij dat - niet waard om te publiceren.
Aan de andere kant tik ik in mijn Word-documenten pagina's vol over hoe een KleineMan groeit. Terwijl Jasper ontdekt dat handjes kunnen grijpen en steeds enthousiaster dat talentje uittest, kijk ik verwonderd toe. Hoe een ventje zichzelf vanalles leert. Hoe er steeds meer vaardigheden in hem opborrelen. En zo vult de harde schijf zich met stukjes over geconcentreerd meppen tegen felgele leeuwtjes en sprakeloos zijn bij een eerste bulderende schaterlach. Maar of dat dan voor buitenstaanders het lezen waard is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten