Op een rijtje
‘Georganiseerd’ is nooit mijn tweede naam geweest. En het kost mij dagelijks wat hersencellen om alles mee te hebben wat ik moet mee hebben. Alles te doen wat ik moet doen. Alles te onthouden wat ik moet onthouden en niet te vergeten wat ik niet mag vergeten.
Mijn boterhammen liggen ’s middags vaak eenzaam op onze keukentafel terwijl ik kilometers verder op een dan-koop-ik-maar-een-broodje knabbel.
KleineMan zijn fruitpap ben ik nog nooit vergeten, maar vaak kwam er voor het binnenspelen een zoektocht naar een geschikte lepel aan te pas, of slab.
Mama-zijn hielp ook niet in mijn georganiseerd worden. Meer nog… er sneuvelen voor KleineMan en ik de deur uit gaan hersencellen met bosjes. Want nooit, neen nooit, wil ik nog bij de dokter staan zonder een extra-extra luier (één extra bleek onvoldoende), die toen écht wel nodig was.
Een lijstje boven de luiertafel hangen gaat me echt wel te ver en neen, ik kleef geen post-it aan de deur zodat ik eraan herinnerd wordt wat ik allemaal moet meenemen.
Maar misschien is het echt wel nodig…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten