Ma-ma
Het is toeval geweest, hou ik mezelf voor. Hij brabbelt zo vaak. En toch. Ze zouden pilletjes moeten maken van het gevoel. Of tenminste de mogelijk creëren om het in een flesje te steken.
Deze morgen zat KleineMan al rechtop te spelen toen ik hem wou wakker maken.
Hij keek op,
grijnsde breed,
stak zijn knuffelkonijn naar me uit
en toen klonk het:
"ma-ma".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten