Rondedansje
Ik ben de koningin van het inpakken, zeg ik je. Ik, ik en niemand anders (in ons gezin).
Wreef hij vertwijfeld in zijn haar bij het zien van de groeiende berg bagage. Keek hij zorgelijk naar het op het tweede zicht wel niet zo grote koffertje van onze Peugeot. Schikte hij, propte hij, plooide hij en maande hij me toen aan om maar een heleboel thuis te laten. Het is mij gelukt. Mij en niet hem. Na!
Ik ben de koningin van het inpakken. Ik plooide, propte schoenen in kleine gaatjes, vouwde handdoeken open en drapeerde deze over de bagage. Maakte een knus plekje voor KleineMan op de achterbank en ben zelf helemaal geïnstaleerd op de passagierszetel met boeken en muziek. En er is nog plaats over (een heel klein beetje dan.
En dan vertrekken we nu naar een land waar ze met een huig-r spreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten