Een kleine stap, maar...
Eerst was het nog wat wiebelachtig gestuntel tussen zetel en salontafel, maar tussen de heuvels van de Ardeche op het graspleintje achter onze gite perfectioneerde Jasper zijn wiebelpas tot die van een zelfzekere pinguïn.
Breed grijnzend waggelt hij nu van a naar b, met een onverschrokkenheid die me doet overwegen om toch die tienbeurtenkaart voor de spoed aan te schaffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten