Koffie
Of ik koffie wou? Tuurlijk.
Melk? Suiker? Allebei graag.
Terwijl hij zijn verhaal begon, goot ik de melk in mijn kop koffie. Maar in plaats van mooi als een wolkje door de koffie te wemelen, bleef de room als een drab, in een klontje samengeklit bovenaan drijven. Ik roerde mijn lepel erdoor waardoor het goedje in duizend stukjes brak en ik met een kop spikkelkoffie voor me zat. Roestbruin en het tegenovergestelde van appetijtelijk.
Mijn gesprekspartner daarentegen slurpte smakelijk van zijn roestbruine spikkelkoffie.
Ik nipte voorzichtig, maar zelfs voor de koffie mijn lippen raakte, zette ik de kop weer op het schoteltje. Er is een grens waar iedereen assertief wordt, de mijne ligt bij spikkelkoffie.
‘Zou het kunnen dat die room niet goed meer is?’, vroeg ik aarzelend.
Neen, ik drink die altijd zo…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten