dinsdag 12 februari 2008

Vroeg
Gelijktijdig met het schuchtere ochtendzonnetje dat behoedzaam de gordijnen een beetje kleur gaf, liet KleineMan zich uit volle borst horen. De veelbeproefde methodes om hem nog een uurtje naar dromenland te jagen, faalden en dus liep Lief de slaapkamer binnen met een klein ventje aan zich geklampt.

Hij wil gewoon dicht bij papa zijn. Is het niet KleineMan? Ga jij lief naast papa slapen? -ja-
(Drie minuten later timmert KleineMan met knuffelkonijn op vaders hoofd. Hardhandig zo te horen)

Neen, niet slaan. Oogjes toe en slapen! -ja-
(KleineMan duikt onder de dekens en gooit die met een triomfantelijke kraai in de lucht. Een slaapkamer voelt koud aan om 5u28)

Oogjes toe, hoofdje neer en slapen! -ja-
(KleineMan klimt op moeder en laat zich giechelend achterover tuimelen. Een onzachte ontmoeting tussen volle pamper en neus.)

Slapen! Nu! -ja-
(KleineMan nestelt zich opnieuw knus tegen moeder aan. De in eerste instantie lieve aai-gebaartjes in het haar ontaarden al snel in het betere touwtrekwerk)

KLEINEMAN! -ja-
(De kleine houdt zich gedeisd. Hij kruipt dicht tegen vader aan om na twee minuten uit volle borst WAWA te brullen in diens oor.)

*Klik*
(De tv gaat aan en de openingstune van Nijntje vult godzijdank de slaapkamer.)

Glijbaan-Lief en Klimrek-Kruimel voor al uw entertainment tussen 5 en 6.
Laat ik u voor zijn door te zeggen: We zijn twee watjes!

Geen opmerkingen: