donderdag 20 maart 2008

Afreageren
Hij tierde, huilde en brieste in één adem. Hij zat roerloos en vulde de hele woonkamer, tuin en waarschijnlijk ook straat met zijn krijs. Secondelang hield hij die ene klinker aan AA. Om adem te happen stopte hij even op een W en trok de AA toen weer in gang. Zijn gezicht vertrok tot die van een peuter die ik niet kende. Hij liep rood en paars aan. Tranen, snot en kwijl drupten in een plasje op de tegelvloer. Geen fles, geen knuffel, geen konijn, geen gesus kon hem troosten. Hij tierde simpelweg 45 minuten zonder ophouden. Toen propte hij zijn duim in zijn mond, stak zijn armpjes in de lucht, wees naar de trap en mompelde ‘dada’.

Als dit maar geen manier wordt om zijn frustraties van de dag eventjes te ventileren.

Geen opmerkingen: