Thuis
Zonnig, loom en warm, met vier dagen Barcelona in mijn rugzak, sloop ik KleineMan’s kamer binnen. Vier dagen zonder zijn Russisch gekwetter, giechelbuien en koppige uitvallen waren lang.
Toen ik me over zijn bedje boog, opende hij loom zijn ogen en keek me vanonder de rand van zijn deken aan.
“Mama”
“Dag vriend”, fluisterde ik en zoende hem zachtjes op zijn hoofd.
Hij duwde zijn tweede knuffelkonijn in mijn hand, draaide zich om en mompelde “Dada” waarop hij opnieuw zijn duim zocht.
Het grauwe konijn rook naar mijn KleineMan die steeds minder mijn baby is. Met mijn neus in zijn vacht liep ik de trap af en voelde me weer helemaal thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten