Een, twee, drie, …
Nog één finale uit te zitten.
Dat is nog één avond in bad dobberen tot ik net zo verschrompeld ben als een zongedroogd tomaatje.
Dat zijn nog vijf halfslachtige sorry’s wanneer ik mijn te dicht bevond bij arm die verwijtend opzij vliegt bij een verkeerd manoeuvre op het scherm.
Dat is nog één avond dat ik me – bij gebrek aan beter – tegen mijn slangekussen nestel om weg te dommelen.
De DVD-box van Sex and The City staat al klaar, al is het maar omdat hij het geweten zou hebben…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten