Dankjewel, lief
Mijn boek ligt op een grote meter van me en ik kom vijf centimeter te kort. Ik schuif, wiebel en strek, maar blijf die vijf centimeter te kort komen. Ik spartel als een schildpad die op haar schild gerold is, want buikspieren zijn onbestaand na een weekend spelen, strijken, wandelen en fietsen.
Correctie: mijn buikspieren zijn voor onbepaalde tijd op vakantie ergens ter hoogte van mijn zij. Waar ze totaal nutteloos hangen te niksen.
‘Lief’, wapper ik met mijn handen en voor de vierde maal die avond pelt Lief zich uit de zetel om mij recht te hijsen.
‘De volgende keer bel ik de pechverhelpingsdienst’, mompelt hij terwijl hij opnieuw op zijn plek neerploft en ik mijn boek uit de stapel vis. ‘Om mijn vrouw te komen takelen’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten