Waaien
Mijn vader waaide binnen, zoals hij af en toe wel eens doet. Dan duikt zijn silhouet plots op aan de ruit, zit hij koffie te drinken aan de keukentafel en even snel is hij weer weg.
Hij praat over niets, want hij heeft geen tijd om een lang verhaal uiteen te rafelen. Toch blijft hij twee koffie’s lang.
Met mijn mama zou het anders gaan, weet ik. Ze was geen binnenwaai-type. Eerder het ik-bel-eens, kom-eens en blijf-tenslotte-een-halve-middag-plakken-type. Tenminste dat denk ik, want toen ik eenmaal een plek had waar zij kon binnenwaaien, was ze er niet meer.
En toch hou ik van mijn blitzbezoekvader, niet omdat het al is wat ik nog heb. Maar omdat hij nog steeds garant staat voor het contrast waar ik uit voortkom.
Mijn vader waaide binnen, zoals hij af en toe wel eens doet. Dan duikt zijn silhouet plots op aan de ruit, zit hij koffie te drinken aan de keukentafel en even snel is hij weer weg.
Hij praat over niets, want hij heeft geen tijd om een lang verhaal uiteen te rafelen. Toch blijft hij twee koffie’s lang.
Met mijn mama zou het anders gaan, weet ik. Ze was geen binnenwaai-type. Eerder het ik-bel-eens, kom-eens en blijf-tenslotte-een-halve-middag-plakken-type. Tenminste dat denk ik, want toen ik eenmaal een plek had waar zij kon binnenwaaien, was ze er niet meer.
En toch hou ik van mijn blitzbezoekvader, niet omdat het al is wat ik nog heb. Maar omdat hij nog steeds garant staat voor het contrast waar ik uit voortkom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten