Kruimel

01.02.1999
Ooit werd ik wakker en strekte mijn twee handen voor me uit. Ik keek door mijn gespreide vingers naar het plafond en telde. Ik was tien, kon alle vingers benutten om aan te tonen hoe oud ik was. Het was het laatste jaar dat ik met mijn handen toekwam om aan te tonen hoeveel jaar ik was. Het was ook het laatste jaar dat ik daar behoefte aan had.
Vandaag werd ik wakker en strekte mijn twee handen voor me uit. Ik keek door mijn gespreide vingers naar het plafond en telde. Het is tien jaar geleden dat we midden in de nacht het slechts denkbare nieuws kregen. Het is meer dan tien jaar geleden dat ik haar nog voelde of hoorde. Het is het laatste jaar dat ik met twee handen kan aantonen hoe lang ik haar al mis. En dat is iets waar ik altijd behoefte aan zal hebben.