Kruimel

Evenwicht
's Ochtends word ik gewekt door vrolijk gegorgel en geflapper van een slaapzakkreeftenstaart, tenzij de toeter van een bijna driejarige de morgenstond voor is. Ik jaag de zon weer achterna, een eindeloze rit vooruit de mist in met om het even wat mijn oren en hart goed doet op dat moment. Meer dan eens met een boterham op mijn schoot. Een anderhalf uur 's morgens krimpt zienderogen bij de aanblik van KleineMeid en KleineVent.
Ik typ weer. Veel en snel. En voor het eerst luister ik ook weer naar het geluid dat mijn dansende vingers laten horen. Ik heb vermoeide ogen rond de namiddag en moet weer wennen aan het uitzicht van een witte muur.
Avonden zijn niet meer dan een chaos van badschuim, waterspetters, het gezoem van de dampkap en genieten als iedereen langer dan twee minuten aan tafel zit. Het is een goed geoefende dans met pyjama's, warme melk en slaaptreinliedjes. Tot ik helemaal onder het dak beland, met een soezend lijfje op mijn arm dat ik zacht in haar bedje laat glijden. Ik zit en luister. En terwijl ik me voor de tweede maal genietend laat meeslepen door 'De Schaduw van de wind' verdwijnt de kleinste met een grote zucht naar haar dromenland.