Ik gaf een kus en ik vertrok. Voor ik het wist, was ik de straat uit, de hoek om en dompelde mijn carpoolcollega me helemaal onder in haar wedervaren rond de vergadering van de vorige avond. Het was alsof de pauzeknop na vijf maand werd weggedrukt. De hemel viel niet op mijn hoofd, de wereld stopte niet met draaien. Ik voelde geen groot gapend gat ter hoogte van mijn hart. Mijn kleinste was in de beste handen en ik ging terug aan het werk.
Simpelweg, leek het wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten