In vertraagd relais
Of het moet zwaar vertraagde nestdrang zijn (van nummer 1 en 2, welteverstaan) of het moet de horror van de kerstdagen zijn die nog steeds op mijn netvlies gebrand staat. De horror bij het zien van het aantal en de grootte van de cadeau's die mijn schoonouders ons huis binnenstouwden. De laatste maand voelde het alsof ons huis te klein was om alle spullen binnen de muren te houden.
Tijd voor schoon schip.
Als een rusteloos dier werk ik kast na kast af. Kamer na kamer en stouw vuilniszak na vuilniszak vol. Geen tijd voor sentimentaliteit die altijd mijn handelsmerk was. Als ik erover kan vallen, vliegt het buiten.
Heb je iets nodig? Passeer dan net voor we naar de Kringwinkel vertrekken eens aan ons huis, grote kans dat het in de kofferbak ligt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten