Koppige zaterdag
Hij zet zijn hakken in het zand. Mijn 'ja' is zijn 'neen'. Mijn 'niet' is zijn 'wel'. We doen van zwart-wit vandaag, KleineVent en ik. Er is vandaag geen grond van overeenkomst. Wil ik dat hij binnenkomt, blijft hij buiten in de regen. Krijgt hij een koek wil hij chips en vliegt de koek tegen de muur, om dan in huilen uit te barsten, want hij wil een koek.
Ik balanceer op een randje. Tussen wie ik wil zijn vandaag en wie ik ben vandaag. Om me ten slotte me gelaten in het zand te laten zakken. Naast die koppige KleineVent-ezel van me die beslist heeft om op deze zaterdag geen centimeter terrein toe te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten