Windhoos
Als een windhoos waai je door de dag. Met een gier en een zwiep gooi je jezelf uit bed.
Je blaast soms luid en scherp - zo erg dat onze oren mee suizen. Andere keren rommel je op de achtergrond. Je wurmt je door de kleinste kieren en laat een spoor speelgoed in je kielzog achter.
Je waait en zwiept over de zetels, op de kasten. Je flappert nadrukkelijk aan onze kleren. In ons haar.
Je staat niet stil. Je gaat nooit liggen en kan niet luwen.
Alleen wanneer je slaapt, is alle beweging uit je. Ben je zacht en warm.
En zelfs dan nog, blijft er een handje flapperen. Als die tak die altijd tegen het raam tikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten