Een eerste loopwedstrijd is net zo onwennig als een eerste schooldag of een eerste werkdag. Zo stond ik er ook, zo tussen honderden lopers: onwennig.
Een eerste loopwedstrijd is niet meer dan bewijzen: dit kan ik! Mijn voeten maalden de woorden: niet opgeven, doorlopen, niet opgeven, doorlopen. En ik liep. Verbijsterend traag aan de groep voor mij te zien. Toch niet zo traag, als ik door de bocht ging en de achterliggers zag lopen.
Een eerste loopwedstrijd is niet ontspannen. Het is je grenzen tastbaar voor je uit zien lopen. Jezelf in de teugels houden en niet voorbij galopperen.
Een eerste loopwedstrijd is uitkijken naar bekende gezichten die je een huphuphup toejuichen.Mijn eerste loopwedstrijd finishte ik samen met een kwieke zeventiger. Ik fantaseer er graag bij dat dit zijn laatste was en mijn eerste. Maar dat is mijn zwak voor het verhaal achter de dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten