En omdat ik maar beter weer wat oude gewoonten oprakel:
donderdag-vraagdag, nog maar eens op vrijdag #2
Er woont een Moleskine in mijn tas. Nu al drie jaar en dat is eraan te zien. De rug is gebroken, de randen gerafeld en het elastiek geknapt. Ik zou een nieuwe moeten kopen en dit exemplaar een verdiend pensioen geven in mijn boekenkast. Maar ik krijg het niet over mijn hart. Ik draag er mijn half heden in mee. Boeken die ik nog wil lezen. De bladeren scheuren hier en daar nog niet onder het gewicht van de met zorg bijeen gevonden schatten van KleineVent. Honderden verlanglijstjes, wil-naar-toe lijstjes, wil-nog-doen-lijstjes. Tientallen pagina's vol mooie herinneringen. Half afgewerkte verhalen. Dus blijf ik deze tegen beter weten in mishandelen. Begrijpe wie begrijpen kan, volgens mijn lief.
En jij, over welke zaken kan jij een beetje vreemd emotioneel zijn?
5 opmerkingen:
Bepaalde babykleertjes.Te klein, met vlekken of gaatjes? Ik heb moeite om ze weg te gooien/geven. Ze gaan de kast in, alhoewel er niet veel plaats is. En dan af en toe haal ik ze nog eens uit om ze te bekijken en te denken, weet je nog...
Vreemd emotioneel? Ik vind alles compleet gerechtvaardigd ;-)
Over het schilderij dat mijn opa schilderde naar een jeugdfoto van zijn 3 kinderen. Twee van hen (waaronder mijn vader) overleden tijdens zijn leven. Na mijn opa's dood mocht ik het schilderij meenemen en het hangt nu op onze slaapkamer. Dat soort dingen dus!
p.s. goed dat de vraagdag er weer is!
Mijn lange tafel.
Oude agenda's, omdat ze zo herinneringen laten opborrelen als je erin bladert.
Over het laatste eerste tandje bij ons thuis.
Een reactie posten