Op tijd te laat
Elke morgen opnieuw zit de tijd me briesend op de hielen terwijl ik me door het hindernisloop van de ochtend werk. En hoe ik ook train, oefen of haast. Telkens blijkt er één hindernis te hoog. Zo hopen wij elke morgen dat het kind-weigert-kleren-fenomeen een eenmalige gebeurtenis was. Dichte familie trouwens van peuter-kiepert-melk-over-hoofd-syndroom. Maar zelfs los daarvan van zijn de organisatoren van de ochtend bijzonder vindingrijk. Zo mocht ik vanmorgen kennismaken met het ‘rits-van-laars-hapert-halverwege’-vehikel. Ondanks gespring, getrek en gewurm leverde het me een achterstand van minstens vijf minuten op. Dat in combinatie met de klassiekers ‘aangevroren-ruiten’, ‘zieke-kleuter’ en ‘peuter-wil-niet-in-autostoel’ schitterde ik onderaan de regionen van het ochtendspits-scorebord. Een achterstand die in grote blokletters te lezen stond op de gezichten van mijn carpool-collega’s.
4 opmerkingen:
Herkenbaar... ook al zit dat scorebord hier voornamelijk in mijn hoofd :-(
Ja. Heel herkenbaar. Ken je deze al? Vlak voor vertrek een poepluier :(
Zeer herkenbaar. Hier hebben we regelmatig het 'waar-heeft-peuter-haar-schoenen-verstopt' fenomeen.
Ik heb me een tijd geleden kostelijk geamuseerd met een filmpje van een Nederlandse cabaretière die er een mooi verhaal rond vertelde. De lach-tranen rolden gewoon uit mijn ogen. Ongelooflijk herkenbaar Maar hoe heette die vrouw ook alweer ? Ik zoek het eens op. Dan kun je ook meelachen.
Een reactie posten