Kruimel

6u30 - elke morgen opnieuw

Ze is één hoopje babygeur, dons en deken. Tijdens de nacht bijna overdwars gerold, met haar neus tegen de bedrand.
Haar anders wapperende handjes liggen nu stil. En opeens zie ik weer haar babyknuistjes. Bijna ineengekruld, maar net niet. Bijna open, maar net niet.
Ze is één pakketje kleine baby. Heel even lijkt ze weer splinternieuw.
Even zijn we in een andere wereld.
Het moment voor ik mijn wijsvinger zacht over haar wang laat glijden.
Het moment voor ze haar gezicht in allerlei grimassen vouwt en zich wiebelend van links naar rechts uitgebreid uitrekt.
Dan is ze weer KleineMeid, twee jaar en nog wat.