Eerst was ie een 'fuut' met een gekke armbeweging ter hoogte van haar neus.
Later werd het een opantje.
(Het duurde even voor ik door had dat ze het niet over haar opa had.)
Onlangs werd het opantje een oofantje.
Vorige week was het een oolfantje.
Ze is op de goede weg? zou u zeggen.
Waarom riep ze dan het hele voorleesmomentje van deze avond dolenthousiast 'mama' bij het zien van het olifantje uit 'Mijn buren'?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten