Kruimel

Shoppen

In een gestolen uur belandde ik in een klein tweedehandswinkeltje boordevol mooie kleren. Voor het eerst sinds lang slenterde ik rond, streelde de kleren. Ik wikte, keurde en hing hier en daar iets over mijn arm om te passen. Naast twee andere vrouwen was ik de enige klant. De vrouwen, een zestigjarige moeder en een dertigjarige dochter, vulden de winkel met hun opmerkingen. Of - in alle eerlijkheid - de moeder liet vooral van zich horen.

'Nog een rok? Maar meisje toch, je hebt er al zoveel.'
...
'Neen, in zo'n broek zie je er veel te dik uit.'
...
'Heb je al gezien wat dat kost? En dat voor gedragen spul.'
'Niet gedragen, mama, stockverkoop.'
'Om het even. Het is al lang en breed uit de mode.'
'Mama, laat me nu even.'
'Wanneer ga jij dat dragen? Die kleren met al die frullen. En wie moet dat weer wassen. Kom we zijn naar huis.'
'Komaan ma, ik wil nog even rondkijken.'
'Je draagt die dingen toch amper. En ik vind hier niets. Kom breng me naar huis. Ik moet nog strijken.'
'Moe, ik wil nog even rondkijken.'
'Ik wacht buiten wel. Tot zo!'

De vrouw draaide zich naar mij om en wierp me een 'Moeders!' blik toe.
Ik glimlachte even. Niet wetend hoe ik de 'ik weet het jammer genoeg niet'-blik moest overbrengen met mijn gezicht.